Breendonklied

Dit lied werd getoondicht in 1943-1944 in het fort van Breendonk door Wim de Antwerpenaar en Jozef Loosen uit Leuven.

In Duitsland werden beide vrienden gescheiden. Jozef kwam alleen terecht in het klein kamp van Harzungen, waar hij samen met zijn vriend Louis Duchateau, de Knikker genaamd, ons het lied van Breendonk liet horen.

Gelukkig kwam Louis terug, Jozef overleed in Ellrich. Louis was dus de enige die het lied naar België overbracht waar hij het dikwijls ten gehore bracht op onze vergaderingen en plechtigheden. widget

Toen ik in 1978 nationaal ondervoorzitter werd van de Nationale Confederatie van Politieke Gevangenen en Rechthebbenden van België, kreeg ik de opdracht om een congres voor de N.C.P.G.R. in te richten in Leuven.

Ik herinnerde mij toen het lied en vond dat het ook zou moeten gezongen worden door het zangkoor Trinitas dat in zijn programma o.a. al Le Chant des Partisans en het Veensoldatenlied hadden.

Ik vroeg toen aan Louis de Knikker of hij dit lied wou voorzingen voor het zangkoor Trinitas. Zij waren onmiddellijk akkoord omdat het door een Leuvenaar was getoondicht. Zij maakten er onmiddellijk een notenpartituur van dat kon gebruikt worden zowel voor koor als voor harmonie. Omdat dit lied veel succes boekt wou ik dat het ook op onze jaarlijkse bedevaart in het fort van Breendonk ten gehore werd gegeven.

De eerste harmonie die het speelde was die van Coulsore waarvan de dirigent een wees was - zijn vader was overleden in Dora. Toen later het leger de leiding overnam van de bedevaart speelde een legerharmonie het Breendonklied en de laatste jaren werd het zelfs begeleid door zanger Glenn De Smet.

Ik ben zeer gelukkig dat dit lied officieel werd aanvaard en hoop dat het nog lange jaren zal uitgevoerd worden op onze jaarlijkse bedevaarten te Breendonk.

François De Coster